Κύρια ἐπιδίωξη τοῦ φιλελευθερισμοῦ, κατὰ τὸν Bertrand Russell, εἶναι ἡ ἐξασφάλιση τῆς ἀτομικῆς ἐλευθερίας, ἡ ὁποία προϋποθέτει προστασία τῆς ἀτομικῆς ἰδιοκτησίας καὶ περιορισμὸ τῶν ἐξουσιῶν μιᾶς κυβέρνησης1 βάσει ἑνὸς συνόλου κανόνων κράτους δικαίου2 . Στὴ ρεπουμπλικανικὴ καὶ δημοκρατικὴ παράδοση, ὅπως ἐκφράζεται μέσα ἀπὸ τὴ σκέψη τῆς Hannah Arendt, ἡ ἐλευθερία ταυτίζεται μὲ τὴ συμμετοχὴ στὰ κοινὰ τῆς πόλεως3 . Πιὸ συγκεκριμένα, ἡ φιλελεύθερη κατανόηση τῆς ἐλευθερίας ὡς χειραφέτησης (ὡς liberation, μὲ βάση τὴν Arendt) ἀφορᾶ τὴν προστασία τοῦ ἀτόμου ἀπὸ τὶς αὐθαιρεσίες μιᾶς ἐξουσίας. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ ρεπουμπλικανικὴ ἐλευθερία (γιὰ τὴν ὁποία ἡ Arendt χρησιμοποιεῖ τὴν ἀγγλικὴ λέξη freedom) δὲν σχετίζεται μὲ τὴν ἀποδέσμευση τοῦ ἀτόμου ἀπὸ ἐξουσιαστικοὺς περιορισμοὺς ἀλλὰ μὲ τὸν ἄνθρωπο ὡς πολιτικὸ ζῶο καὶ ἐνεργὸ μέλος μιᾶς δημοκρατικῆς πόλεως.
Dr. Michail Theodosiadis
➦